27 listopada 2018 at 03:03
Stres i anatomia stresu
Czy jesteśmy w stanie całkowicie wyeliminować stres z naszego życia- z pewnością nie. Codziennie doświadczamy jakiejś formy stresu jak pośpiech, tkwienie w korkach, terminy w pracy, wyzwania wychowawcze lub partnerskie czy nawet trening siłowy na naszej ulubionej siłowni (to także swoista forma stresu, chociaż pozytywna). Wiele zależy od naszej percepcji sytuacji stresowych i jak jesteśmy w stanie sobie z nimi poradzić, aby umożliwić łagodzenie niszczących dla zdrowia skutków chronicznego stresu.
Czym jest stres-mechanizm stresu
Według naukowców- Lazarusa i Folkmana, twórców transakcyjnej teorii stresu, stres jest psychologicznym doświadczeniem, które ma miejsce, kiedy postrzegane wymogi dnia codziennego zaczynają nasz przerastać, ponieważ nie mamy wystarczających zasobów potrzebnych do radzenie sobie z nimi.
Lazarus i Folkman stwierdzili, że na odczuwanie stresu wpływa ciągła ocena myślowa, która prowadzi to skutecznych lub nieskutecznych metod radzenia sobie ze stresem. Stres jest zatem fenomenem psychologicznym który nam uzmysławia jak wiele jesteśmy w stanie zrobić, żeby go skuteczniej redukować poprzez właściwie metody radzenia sobie z codziennymi trudnościami.
Anatomia Stresu
System reakcji na stres angażuje działanie dwóch osi neuroendokrynologicznych:
- osi podwzgórze -przysadka -nadnercza
- Osi układu współczulnego (sympatyczno) adrenomeulalnego. Mówiąc prościej, najłatwiejszą do zaobserwowania reakcją na stres jest aktywacja części autonomicznego układu nerwowego zwanego układem współczulnym (sympatycznym). Gdy ten układ wykryje zagrożenie (stresor), nasz organizm przygotowuje się do szybkiej ucieczki lub walki- reakcja „walcz lub uciekaj”. W tym samym czasie organizm wydziela hormony stresu takie jak adrenalina, noradrenalina oraz kortyzol- są one potrzebne, żeby skuteczniej poradzić sobie z sytuacja stresowa. Jeśli ocenimy ze nie musimy utrzymywać tego stanu gotowości i uspokoimy się wtedy przywspółczulny układ nerwowy rozluźni nasz organizm i zatrzyma wydzielanie hormonów stresu. Te dwie części układu nerwowego można porównać do pedału gazu (współczulny) i pedału hamulca (przywspółczulny). Problem zaczyna się wtedy kiedy używamy tylko pedału gazu bez posługiwania się pedałem hamulca; w tej sytuacji hormony stresu są wydzielane zbyt często jak na przykład podczas doświadczania codziennego stresu psychologicznego.
W procesie przekazywania impulsu stresu bardzo ważną funkcje spełnia ośrodek mózgu części limbicznej zwany ciałkiem migdałowatym, który może stać się hiperaktywny pod wpływem chronicznego stresu. W tej sytuacji więcej bodźców napływających ze środowiska zewnętrznego będzie odbierane jak potencjalne źródło niebezpieczeństwa. Z kolei pod wpływem chronicznego stresu ośrodek mózgu odpowiedzialny za pamięć, hipokamp, ulegnie atrofii, czyli zmniejszeniu. Stad często pojawiają się u nas problemy z pamięcią, kiedy jesteśmy narażeni na chroniczny stres.
Kategoria Artykuły